Semenawa terimi, “seme” kelimesinin (責 め) işkence veya işkence etmek ve “nawa” (縄) (ip) kelimelerinin birleşimi ile ortaya çıkmıştır. Günümüzün erotik pratikleri ile ilgili olan seme kavramı, usta Itoh Seiu'nun sanatına, yazılarına ve felsefesine kadar uzanır.
Itoh, 1882'de Japonya'nın Meiji döneminde, Tokyo'da doğdu. Meiji, İmparatorluk egemenliğinin restorasyonu ve Shogunate hükümet yapısının yerini alan Japonya'da hızlı bir dönüşüm ve modernleşme dönemiydi. Itoh'un seme konusundaki ilgisi en eski kitaplarında ikiye ayrılır: Seme No Kenkyu (1928) ve Seme no Hanashi (1929), İşkence Araştırmaları ve İşkence Hikayesi. Bu kitaplar Japon tarihinde işkencenin etkisini araştırdı, sadece ilgili teknikleri değil, aynı zamanda seme ile ilgilenmenin arkasındaki psikolojiyi de incelediler.
Erotik İşkence
İşkencenin erotik doğası, Japon erotik sanatı ve Japon SM'sinde yinelenen bir temadır. Batıdaki sanat ya da tasarıma odaklanmış bondage kültürünün aksine, Japon ip esaretinin temeli, kökünde cinsel ve erotik bileşene sahip olan erotik bir sadomazoşizm kültürüne sahiptir.
Erotik temelli işkence süreci, Japonya'da 20. yüzyıldan başlayarak 1950'lerde ve 1960'larda Japon erotik dergilerinde, resim, hikaye ve kılavuzlarda yayınlamaya başladıkça kitlelere ulaşmış nispeten yeni bir kültürel fenomendir. SM geleneği Japon kültüründe daha derin köklere sahip olsa da, toplum kültüründeki ifadesi çok daha yeni bir kavramdır.
Özellikle fotoğrafçılıkta (örneğin Sugirua Norio'nun çalışması) semenawa'nın tasvirleri, modelin ifadesinin ve duygularının yakalanmasına, iple bağlamanın kendisinden çok daha fazla odaklanır. Sugiura ve Nureki Chimuo'nun bu konudaki workshopları ve çalışmaları Japon SM kültürünün en iyi örnekleri ve semenawa'nın özünü yansıtır diyebiliriz.
Bir Semenawa Sahnesinin Tasviri
İp ile esaret altına almak sadece kısıtlama, hareketsizleştirme için değildir; aynı zamanda bir sorgulama ve işkence aracıdır da. “Ebi-seme” ve “suruga-toi” (eller ve ayaklar kurbanın arkasına bağlanmış ve bir kaya ile tavandan asılma), diğer bağlama teknikleriyle birlikte Edo döneminin ip-temelli işkence teknikleridir. Modern Japon kinbakusu, bu günlerde nadiren aynı teknikleri kullanmaktadır, ancak yine de bu tekniklerden Japon estetiğinin günümüzdeki kombinasyonları türemiştir.
Güvenlik kurallarına uyulsa bile, bağladığınız kişinin (bottom) acı çekmesi için pek çok yöntem ve yol vardır. Askıya alarak vücudunun hassas bölgelerinde düğümler kullanmak, ipleri vücudunun çevresinde sıkı bir şekilde dolamak, esaret altındayken kamçılamak, rahatsız edici duruşlara zorlamak... Ancak, semenawa sadece birine acı çektirmek için kullanılmaz. Semenawa bir tür “acı çekmenin güzel hali” dir.
Tecrübeli bir nawashi önce modelini bağlar ve ipi bir süspansiyon noktasına veya başka bir sabit nesneye bağlar. Sonra, nawashi geri çekilip gözlemleyerek modeline, ipe uyum sağlama zamanı verir. Ancak bu uyum sürecinin ardından nawashi bir sonraki ip parçasını modeline ekleyerek devam edecektir. Uyarlama katmanları yeni ip eklemeyi, bir ipi çıkarmayı, mola vermeyi veya modeli bir sonraki aşamaya geçirmeyi sağlar. Dozu arttırırken veya farklı duruşlara geçerken, endorfinlerin yavaşça vücuda yayılmasına izin verir. Modelinin “ip sarhoşu (rope drunk)” denilen duruma yavaş yavaş girmesini gözlemler. Ancak o zaman, nawashi nihayet waxplay veya kırbaçlama gibi yöntemlere başvurur ve modelini doruklara ulaştırır. Bu “acı içinde güzellik / semenawa” dır. Modeli yavaşça indirdikten sonra rahatlatmak için ona sarılmak gibi bir aftercare bu süreci tatmin edici bir sonuca ulaştırır.
Zevk ve Dayanıklılık
"Fiziksel ağrının kullanılması, eşinizin dayanıklılık hissini hissetmesini sağlayan bir kanal olabilir, ancak bu sadece bir tanesi değildir. Rahatsızlık, duygusal ya da psikolojik yoğunluk, bedeni ya da konumlandırmayı vurgulayarak elde edilen çıkmazlar, dayanılması gereken bir şey hissi yaratabilir. -Yukimura Haruki "
Japon nawashiler arasında, Nureki Chimuo, Yukimura Haruki ve Naka Akira gibi ustalar, bu kinbaku tarzıyla ilgili yorumlarıyla ünlüdür. İtalyan nawashi Riccardo Wildties da Avrupa'da önemli bir semenawa uygulayıcısıdır.
Modern Semenawa
Gelenek, 1980'lerde ve 1990'larda Nureki Chimuo ve Naka Akira tarafından en modernize edilerek geliştirilmiştir. Ayrıca büyük usta Akechi Denki 'nin ve onun geleneğini izleyenlerin katkıları da yadsınamaz.
Modern semenawa'nın amacı, partnerin mazoşist arzularını hem güzel hem de zevk verici hale getiren bir şekilde beslemektir. Sıklıkla “ağrı oyunu (pain play)” veya ip sadizmiyle (rope sadism) karışan semenawa, daha karmaşık ve zor bir süreçtir.
Erotik işkence ip sahneleri hem ağrı / dayanıklılık yönünü hem de daha erotik unsurları kapsamaktadır. Bağlanmakta olan kişinin yoğunluğu, çaresizlik ve teslimiyet duygusundan kaynaklanmakta ve iple yoğun bir duygusal ve fizyolojik tepki ile birleşmektedir. Semenawa sahneleri, genellikle temel bir bağdan başlayarak ve giderek artan bir biçim ve şekilde ilerleyerek, aşama aşama hem acıyı hem de tahammül etmek zorunda kaldıkları acının zevkini gösterir, yaşatır.
